بسم الله

با سلام خدمت شما.از اینکه زودتر نتونستم بیام معذرت می خوام.راستش با خودم کلنجار بودم که آیا نوع نگارش متن رو محاوره ای در نظر بگیرم یا مثل حافظ خدا بیامرز بزنم تو خط ادبی که البته اون اولی رای بیشتری آورد.بهرحال مناسب دیدم هم محاوره ای بنویسم هم ادبی.البته این محاوره ای هم در نوع خودش ادبی به شمار میره.البته نظرات شماهم میتونه منو کمک کنه....بگذریم

از چند روز پیش بیشتر وبلاگهای این سایت رو نگاه کردم.دیدم همه دارن تبریک میگن و قوربون صدقه هم میرن.واقعا این مشخص میکنه مردم ایران چقدر روح لطیف و شادابی دارند.صد البته که تو این تبریک ها که بیشتر هم به خاطر نوروزه هیچ اشاره ای به ایام عزاداری سید الشهداءنشده بود.واقعا من که خجالت می کشم.همین دوسه سال پیش یه کلیپ دیدم خیلی قشنگ بود.نشون میداد یه پسری میره که لباسهای نو عیدشو از کمدش برداره بپوشه.بعد می فهمه مثلا بیرون عزاداری امام حسین برقراره.با خودش فکر میکنه و تصمیمشو میگیره.میره لباسهای نوش رو میذاره سر جاش و لباس سیاهشو می پوشه.این واقعا اشک منو در آورد.

چه خوبه نه نه باباها بچه هاشونو اینجوری تربیت کنن و بهشون یاد بدن که ما تمام آبرو و اعتبارمون از امامان معصوممونه نه از روی آتیش پریدن...باشه ما هم زیاد حرف نمیزنیم.فقط من هم ارزوی موفقیت در این سال جدید رو برای همه شما عزیزان دارم و فرارسیدن اربعین حسینی رو هم به تک تک شما تسلیت عرض میکنم